Hoca bir gün, yol kenarındaki hayrat ağaçlardan birine çıkmış, incir yemeğe başlamış. Yanından geçen bir yolcu seslenmiş:
– “Hey ! Sen kimsin ? Ne yapıyorsun orada ?”
– “Ben bülbülüm” demiş Hoca.
Adam :
– “Öyleyse öt bakalım” deyince, Hoca karga gibi acayip sesler çıkarmış.
– “Bu ne biçim bülbül sesi yahu”, demiş adam.
“Bülbül hiç böyle mi öter.”
– “Ne yapalım” demiş Hoca, “acemi bülbül bu kadar öter!”
Öğüt: Türk – İslâm kültürünün çok güzel bir örneği olan vakıf müessesesini sevelim. Bizim de “bir dikili ağaç dahi olsa” bir vakfımızın olmasına çalışalım.
ENGLISH
One day Hodja climbs one of the charity trees by the roadside and starts eating some figs. A traveler who is going by calls:
-Halloo! Who are you? What are you doing there?
-“I’m a nightingale” says Hodja.
The man:
-“What a peculiar voice! Does a nightingale sing like this?”
-“What can I do? An inexperienced nightingale sings like this.”
Advice: We should protect our charities which are a very good example of Turkish – Islamic culture. We should do something.
Yorum Gönder